Kurteislegt brjev til kanselísins

Bob Mundell er indæliskadl. Þeir tveir fyrirlestrar hans sem jeg hefi hlýtt á hafa algerlega sannfært mig um það að einn daginn muni jeg hljóta nóbelsverðlaun.

Röksemdafærslan John Stuart Mill, Alfreð Marshall og John Maynard Kaynes segja það og þess vegna er það rjett er æði. Ekki spillti fyrir að Paul Volcker var einnig sömu skoðunar. Svo útskýrði maðurinn bara hvernig ætti að koma á heimsgjaldmiðli. Hið svokallaða DEY. Fínt.

Punkturinn hans með að sjónarhodn á pjeninga sje rangt er reyndar góður. Það er pjeningar eru fyrst og fremst verðmælir eða reikningseining en ekki eign. Þá kemur Mental account atferlishagfræðinnar sterkt inn. Þarf að pæla í þessu.

Baumols-sýkin er frískandi. Framleiðni í einkageiranum eykst sífellt en ekki í opinbera geiranum. Einkageirinn ræður launastiginu og fyrr en varir hefur ekkert ríki efni á velferðarkerfinu lengur. Gott hjá stjórnmálamönnum heimsins að láta vandann bara reka á reiðanum. Mjög í samræmi við almannavalsfræði. Full einfalt, allt plain vanilla rekstrarhagfræði. Greina betr, ekki gerði hinn indæli Lindbeck það.