Kurteislegt brjev til kanselísins

Auglýsingatakmarkanir á RÚV eru hrikalega hallærislegt mál. Nauðungargjöld RÚV hafa sjálfsagt svipuð áhrif og niðurgreiðsla og auka þar með framboð á sjónvarpsefni. RÚV er hins vegar pólitískt og í opinni dagskrá og hegðar sjer þess vegna pervertískt við efniskaup. Það breytir því þó ekki að aukna framboð sjónvarpsefnisins býr til meira pláss fyrir auglýsingar. Meira pláss fyrir auglýsingar þýðir að verðið lækkar en magnið eykst. Í því felst skekkjan mikla.

Þessi agalega skekkja lækkar verð til samkeppnisaðila RÚV sem verða fúlir enda er margínan þar með lægri. Vegna pervertískar hegðunar RÚV á efniskaupamarkaði og þess að allir búa við lægri efniskaupakostnað þarf hagaðurinn reyndar ekkert að vera mikið lægri (en hvað veit jeg sossum um uppboð). Skekkjan agalega hefur svo frískandi áhrif á auglýsendur enda þýða lág auglýsingaverð að fleiri vilja láta framleiða auglýsingu fyrir sig. Verð hækka þá og magn eykst á auglýsingaframleiðslumarkaði.

Samtök auglýsendaframleiðenda og samkeppnisaðilar RÚV haga sjer svo í samræmi við almannavalsfræðina og mótmæla hver sínu. Allt passar í hefðbundna módelið. Skemmtilegt.

Aftur á móti, hvað á að gera við meira framboð á sjónvarpsefni? Má það ekki vera soldið fínt fyrst menn eru að þessu veseni?