Kurteislegt brjev til kanselísins

Fólk gerir ýmis konar mistök við að túlka heimin. Ein þeirra felast í því að tengja fjarlæga atburði við fjarlæga hópa. Þannig er fólk til dæmis líklegt til þess að tengja glæpi eða félagsleg vandamál við útlendinga þrátt fyrir að enginn grundvöllur sjer fyrir því. Reyndar kann fólk að gera það þrátt fyrir að þekkja tölfræði sem bendir til hins gagnstæða. Þannig má sjá innflytjendur á Íslandi tengda við öfgahópa múslíma þrátt fyrir að sárafáir múslímar sjeu á Íslandi.

Andstæðingar útlendinga (sem vilja ekki gangast við því að vera rasistar þrátt fyrir að vera fylgjandi málefnalegum umræðum) nota gjarnan þá rökræðutaktík að vitna í það sem einhver annar sagði eða skynjun annarra á ástandinu erlendis eða eigin skynjun. Sjaldan hef jeg heyrt þá not röksemd sem byrjar á þessa leið: „rannsóknir hafa sýnt fram á...“.

Þess má svo geta að önnur túlkunarvilla felst í því að heimfæra neikvæða hluti upp á þá sem falla í stereotýpuhópa sem maður telur slæma. Þannig myndi jeg hafa hneigð til þess að muna frekar eftir öllu vondu við rasista. Ekki það að sú hneigð, að því leyti sem hún kann að vera til staðar, haggi við sjónarmiðinu heldur leiðir hún frekar til þess að orðinu „gjarnan“ sé ofaukið.