Kurteislegt brjev til kanselísins

Samkvæmt European Social Survey er tíðast að fólki sje selt kjöt pökkuðu þannig að fallegir bitar feli aðra verri í Svíþjóð, Noregi og Þýskalandi. Tíðast virðist vera að miðlungsmikið menntað fólk lendi í þessu (skv. mjög lauslegri athugun). Ísland er í algjörum sjerflokki hvað varðar þetta mikla þjóðfjelagsmein en örfáir hafa lent í þessari leiðu stöðu á Íslandi. Þetta hlýtur að verða kosningamál.

Lenda frjálshyggjumenn sem tala um hamingju sem einhvers konar markmið einstaklinga ekki vandræðum með það að hamingja eins er háð athöfnum annars? En það skiptir ef til vill ekki miklu máli þar sem frjálshyggjumenn eru að nota hamingju-hugtak fjarri hefðbundnum málskilning.

Er þjóð sem á enga sögu tilneydd til þess að treysta á skynsemi? Til þess að formgerðarvæða Íslending er nóg að kenna honum um þjóðveldisöld mjög oft (sem betr fer er til eitthvað töff, hvað ef sjálfsmyndin væri lúsugur, bænaskjalasendandi bóndadurgur?). Er einhver munur á Íbera, Íslendinga og Bandaríkjamanni?